مهارت های کودک از تولد تا سه سالگی

از تولد تا یک سالگی

از لحظه زایمان نوزاد دیگر کنش‏پذیر نیست، به محیط خود واکنش نشان می‏دهد، با جیغ و گریه به دنیا پا می‏گذارد، تغییر محیط موجب می‏شود، نخستین تنفسش با گریه همراه گردد. گریه محرک پیچیده‏ای است که از لحاظ شدت فرق می‏کند، از ناله تا پیام ناراحتی تمام عیار نوسان دارد. نیازهای جسمانی موجب گریه‏اش می‏شود، تغییر دما، گرسنگی، درد، بهداشت (تعویض پوشک) و خستگی خواب‏آلودگی نیازهای نخستین او می‏باشد.

از تولد تا یک سالگی

از لحظه زایمان نوزاد دیگر کنش‏پذیر نیست، به محیط خود واکنش نشان می‏دهد، با جیغ و گریه به دنیا پا می‏گذارد، تغییر محیط موجب می‏شود، نخستین تنفسش با گریه همراه گردد. گریه محرک پیچیده‏ای است که از لحاظ شدت فرق می‏کند، از ناله تا پیام ناراحتی تمام عیار نوسان دارد. نیازهای جسمانی موجب گریه‏اش می‏شود، تغییر دما، گرسنگی، درد، بهداشت (تعویض پوشک) و خستگی خواب‏آلودگی نیازهای نخستین او می‏باشد.

پاسخگویی سریع و به انتظار نگذاشتن موجب قطع سریع گریه‏ اش می‏شود. البته همراه کردن پاسخگویی‏ها با مهر و محبت، نوازش و سخن گفتن مادر توانسته است، نوزادان بدقلق و ناآرام را نیز خوش‏خلق و آرام کند. بنابراین تأثیر محبت، نوازش و سخن مهربان مادر به هنگام عملیات‏های ساده بسیار زیاد است، نوازش بدن و پوست نوزاد آرامش روحی و روانی مادر و نوزاد را همزمان تأمین می‏کند.

با انجام آزمایشاتی در آمریکا دانشمندان به این مطلب رسیدند که نوزادان از دو هفته آخر بارداری به صدای مادر خود حساس هستند، اگر مادران در دو هفته آخر داستانی را با صدای بلند خواندند نوزاد پس از تولد به صدای مادر و همان داستان حساسیت نشان دادند.

بعد عاطفی و روانی مانند جسم نیازمند توجه است و بذل توجه و محبت موجب تقویت و رشد عاطفی کودک می‏شود البته دانشمندان، محبت و تحریک عاطفی را برای رشد جسمانی ضروری می‏دانند. عدم دریافت محبت و توجه عاطفی در رشد جسمانی اختلال ایجاد می‏کند، همچنین مشکلات شناختی و عاطفی ماندگار نیز پیامد اختلال رشد جسمانی خواهد بود.

صبر و تلاش دو عامل مهم برای محبت کردن مادر به کودک است، مادران صبور، مهربان و پرتلاش در مهرورزی، فرزندانی آرام و سازگار دارند که این به نفع خود مادر هم هست، مادران کودکان ناآرام، احساس عدم شایستگی در خود را باید تحمل کنند، گریه‏های کودک نیز منجر به ناراحتی دیگر برای مادر می‏شود.

عزت نفس و اعتماد به نفس از تولد تا یک سالگی توسط رابطه گرم، پر مهر و پذیرای مادر ایجاد می‏شود.

بی‏ اعتمادی در صورتی روی می‏دهد، که نوزاد برای برآورده شدن نیازهایی مانند: تعویض پوشک، تغذیه و خواب انتظار طولانی بکشد و یا در هنگام پاسخگویی به نیازهایش با مهربانی پذیرایش نباشند. مهربان نبودن مادر، بی‏رحمانه برخورد کردن مادر، موجب بی‏اعتمادی کودک به افراد بزرگسال و دنیای اطرافش می‏شود که زمینه ایجادی بستر جرم‏خیزی کودک در آینده است.

 از یک سالگی تا سه سالگی

در این دوره، مهارت گفتاری کودک رشد بهتری پیدا کرده است، و کم کم کلمات و عباراتی بیان می‏دارد. نیاز این دوره از لحاظ روانی، «خودمختاری» می‏باشد. همزمان با این دوره والدین از کودک انتظاراتی دارند، مانند: غذا خوردن با قاشق و چنگال، کمک کردن در جمع‏آوری اسباب‏بازی‏هایش، پوشیدن لباس و استفاده درست از سرویس بهداشتی.

کودکان اظهارات خود را با گفتن «نه!» و «خودم می‏توانم انجام دهم» به پدر و مادر اعلام می‏کنند، آنها نیازمند آن هستند که خود بیاموزند و امتحان کنند و خودمدارانه وارد عمل شوند والدین اگر فرصت کافی به کودک بدهند، تا خطاهایش را تصحیح کند، با مهربانی به او آموزش دهند و کودک را به باد انتقاد با لحن مهربان نگیرند؛ پس از سه سالگی شاهد انجام موارد فوق و همچنین مهارت‏های دیگری که انتظار انجامش را از کودک نداشتند، خواهند بود.

در مجموع اعتماد و خودمختاری از تربیت عاشقانه و انتظارات معقول، برای کنترل مشکلات در آغاز سال دوم زندگی به وجود می‏آیند.

خودمختاری موجب رفتارهای سازگارانه با محیط، روابط صمیمی با دیگران، حل مسائل زندگی به صورت خلاق، پرانرژی و امیدواری فرد به آینده در دوره بزرگسالی می‏گردد.

منبع:تبیان