داشت عباس قلی خـــــان پســــری / پســــر ِ بـــی ادب و بی هنری اسم ِ او بـــــود علی مـــردان خان / کُلفت ِ خـــانه زِ دَستش به اَمان پشت ِ کالسکه یِ مردم می جَست / دل ِ کالسکه نشین را می خَست هــــر سَحرگه دم ِ در بر لب ِ جو / بود چون کرم ِ به گِل رفتــه فرو بــــس که بــــود آن پسره خیــــــره و بد / همه از او بَدشان می آمد هـــــــر چــه می گفت لَله، لَج مــی کرد / دَهَنَش را به لله ،کج مـــی کرد هـــــر کجــا لانـــه ی ِ گنجشکـــی بود / بچه گنجشک درآوردی زود هـــر چه می دادند می گفت: کمَست مادرش مات که این چه شکمست ...